«آن گاه که روح دمیده شد در خاک، به لطف، به مهر، آن گاه که آموخت آدم را نام ها، به راز، به رمز، آن گاه فرمان آمد: برخیز آدم! سجده کنید ملائک مراو را؛ به پا خاست انسان، سجده کردند ملائک به پای او، اما ،ابلیس همچون شعله ای رقصان و سوزان، این فرزند خاک دمیده روح قدسی در کالبد را، سجده نکرد، به قهر، به کبر، پس بیرون شد از آستان حق تا روز واپسین ، تا بفریبد فرزند آدم را، به تلبیس ،به مکر، به جهل»و شیطان به عظمت خداوندی قسم خورد که فرزند آدم را بفریبد.

او فریب خویش را از دو فرزند آدم آغاز کرد. به وسوسه او نفس قابیل بر او چیره شد و هابیل در خون خویش درغلتید. قرآن کریم از اعمال او بسیار می گوید. از او و سپاهیانش که انسان را اغوا می کنند و می فریبند و آن گاه در دنیای ظلمانی که نتیجه تسلیم انسان به نفس خویش است، رهایش می کنند.اما انسان،خود مسئول عمل خویش است. خداوند به او این توانایی را بخشیده که در برابر شیطان مقاومت کند و حکمت الهی بر این قرار گرفت تا با وساوس شیطانی سره از ناسره جدا شود و هر کسی بر طبق اختیار خویش پاداش و جزا دریافت کند.

اما انسان به دست خویش حلقه اسارت در وسوسه شیطان را بر گردن انداخت و شیطان سرمست از پیروزی های مکرر بر نوع بشر به پیش تاخت،تا در مهلتی که خداوند به او داده است همانی کند که گفته بود. در تعالیم ادیان الهی و حوادثی که در کتب پیشینیان نقل شده، داستان های فراوانی از اغوای شیطان بر نوع بشر نقل شده است، داستان هایی مانند قوم لوط در سدوم و عمورد،نمرود در بابل، فرعون در مصر و... . در جای جای تعالیم انبیا خبر از تلاشی است که شیطان برای فریب نوع بشر به کار می بندد و واضح است، آن گاه که انسان از خداوند جدا شود و در مسیر هوای نفس خویش راه بپیماید، اسارت او در بند شیطان و جنود او حتمی است.

در طول تاریخ پرفراز و نشیب حیات انسان بر کره خاکی آنان که مسیر هوای نفس خویش را پیموده اند و در دام جنود شیطانی گرفتار آمده اند، بر گریختگان از این دام فزونی دارند. شیطان در هر عصری و هر دوره ای به شکلی ظاهر شده و می شود و به بازیچه ای انسان را فریفته و می فریبد.اما دوره جدید مجالی جدی تر برای شیطان پدید آورد تا انسانیت را به کام دوزخی که خود در آن ابدی خواهد بود بکشاند.

برخلاف آن چه تصور می شود شیطان پرستی نوین چیزی برخاسته از دوران کهن نیست. اگرچه در شیطان پرستی نوین کوشش می شود تا ابزارها و نمادها به آن چه در قرون گذشته با این گرایش منطبق بوده،شبیه باشد ،اما نمی توان شیطان پرستی دوران معاصر را که قدمتی حدود پنجاه سال دارد با آن چه در هزار سال پیش رایج بوده است مقایسه کرد، باید دانست که سبب ستایش شیطان در قالب عناصر شر موجود در طبیعت ، جهل نسبت به دلیل وقوع این عناصر بود به عنوان مثال پدیده بیماری که ناشی از عوامل کاملا طبیعی است ، به دلیل عدم پیشرفت پزشکی به ارواح خبیثه و شیاطین نسبت داده می شد، اما در دوران ما این جهل تا حدود زیادی از بین رفته و اساس شیطان پرستی نمی تواند چیزی شبیه به دوران باستان باشد.از طرف دیگر آن چه در فرقه های نوین شیطان پرستی و گفتار و اندیشه های آن ها مشاهده می شود بیشتر به یک گرایش اعتقادی شبیه است تا یک گرایش معنوی از همان نوعی که امروز در امثال یزیدی ها شاهد آن هستیم.

نگاهی به اندیشه و تفکر شیطان پرستی معاصر نشان می دهد که این فکر را می توان در سه نوع نظریه و گرایش دسته بندی کرد:

? -ضدیت با دیانت مسیحی: گروه هایی از شیطان پرستان اروپایی- که در ادامه به برخی از آن ها اشاره خواهیم کرد- افرادی نژادپرست هستند که فرهنگ مسیحی را یک فرهنگ وارداتی و بیگانه می دانند که در برابر هیچ، فرهنگ باستانی آن ها را به یغما برده است. این گروه ها که در غرب به ضد مسیح(AntiChrist)مشهورند اغلب در کشورهای شمال اروپا، به ویژه منطقه اسکاندیناوی فعالند. درباره نشان ها و علامت های آن ها در قسمت های بعد سخن خواهیم گفت، اما ذکر این نکته خالی از لطف نیست که این گروه ها در برابر خدای مسیح، خدایان باستانی وایکینگ ها نظیر اودین(odin) را مورد ستایش و پرستش قرار می دهند و آرایش ظاهری و لباس های آن ها به وایکینگ ها و اقوام شمالی اروپا که زمانی به مردان شمالی (North Man) مشهور بودند، شباهت دارد.

? -انسان گرایان: این گروه از شیطان پرستان در حقیقت چیزی جز انسان را شایسته پرستش نمی دانند. قدمت این نوع تفکر که در دوره معاصر به وسیله آنتوان لاوی(?) به منظور ارائه تئوری نوین و دستورالعمل های جدید تصحیح و نام شیطان پرستی به خود گرفت به دوران رنسانس باز می گردد که در قسمت های قبل مختصری به آن اشاره شد و در ادامه نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

? -بندگان شیطان: این دسته افرادی را شامل می شوند که شیطان را به عنوان یک موجود متافیزیک و صاحب قدرت مورد پرستش قرار می دهند. اعضای این گروه ها عمدتا از میان دو دسته پیشین و به دلیل درگیری های درون فرقه ای به سمت چنین کاری کشیده می شوند.